به منظور شناسايي روزن¬داران و تعيين سن رسوبات کرتاسه زيرين در حوضه زاگرس (سازند داريان) و حوضه ايران مرکزي، برشي از سازند داريان در تاقديس لار (شمال شرق گچساران) با ضخامت 111 متر و سنگ شناسي آهک ضخيم، متوسط و نازک لايه، آهک مارني و مارن و نيز برشي در منطقه کلاه قاضي (جنوب غرب اصفهان) با 260 متر ضخامت و سنگ شناسي آهک ضخيم تا متوسط لايه و شيل مورد مطالعه قرار گرفت. مطالعات زيست چينه¬نگاري سازند داريان در برش تاقديس لار منجر به شناسايي 28 جنس فرامينيفر بنتيک و 4 جنس فرامينيفر پلانکتون در قالب 4 زون زيستي شامل Hedbergellids - Orbitolinids assemblage zone, Mesorbitolina texana zone, Mesorbitolina gr. subconcava zone, Favusella washitensis rang zone شده¬است. مطالعات زيست چينه¬نگاري رسوبات کرتاسه زيرين در برش منطقه کلاه قاضي نیز منجر به شناسايي 21 جنس فرامينيفر بنتيک و 1 جنس فرامينيفر پلانکتون در قالب 2 زون زيستي شامل Mesorbitolina texana zone, Mesorbitolina gr. subconcava zone گردید. به منظور تطابق زيست چينه نگاري برش¬هاي مورد مطالعه، برش¬هايي از سازند داريان در کوه فهليان، کوه مانگشت و ميمند مورد بررسي قرار گرفتند که بر اين اساس رسوبگذاري در دو برش مورد مطالعه ديرتر از ساير نواحي و از آپتين پسين آغاز شده¬است و پايان رسوبگذاري در برش کوه کلاه قاضي زودتر از ساير برش¬ها و به سن آپتين پسين بوده درحاليکه اتمام رسوبگذاري سازند داريان در ساير برش¬ها به سن آلبين پيشين بوده¬است.

بیشترین فعالیت های لرزه¬ای در شمال شرق ایران در اطراف سیستم¬های گسلی اصلی زون بخاردن-قوچان که متشکل از مجموع گسل-های فعال امتداد لغز-راستگرد با راستای تقریباً NW-SE توزیع یافته¬اند، مشاهده می¬شود. فعالیت نو زمین ساختی به واسطه خمیدگی انتهایی آنها و تغییر ساز و کارشان به معکوس همراه با راندگی، افزایش استرس، کوتاه¬شدگی باعث افزایش لرزه خیزی و تراکم بالای زمین لرزه¬ها در پایانه انتهایی آنها می¬باشد. موتور محرکه اصلی گسل¬های این زون ارتباط ساختاری با زون انتقالی-راندگی مشکان در بینالود می¬باشد که آن را به طور مداوم تحت تاثیر تنش¬های نئوتکتونیکی همگرایی صفحات عربی-اوراسیا از زمان آخرین فاز کوهزایی آلپی تا کنون قرار داده است. تحلیل¬های فرکتالی به روش مربع شمار در این زون انجام شده و مقادیر آن بین 0 تا 2 تغییر می¬کند. اگر به صفر نزدیک باشد گسل¬ها و زمین لرزه¬ها در یک نقطه با تنش بالا متمرکز شده¬اند و اگر به 2 نزدیک باشد نشان¬دهنده تنش کم و پراکندگی گسل ها و زمین لرزه¬ها در کل محدوده است. توزیع ابعاد فرکتالی حجمی و سطحی در شمالشرق ایران شنان دهنده فعالیت لرزه¬ای بالاتر در بخش¬های مرکزی (زون بخاردن-قوچان) و غربی آن می¬باشد.

سازند آسماری در میدان گازی گورزین با مرز ناپیوستگی فرسایشی بر روی نهشته¬های پلاژیک و مارن سازند پابده قرار دارد و با یک مرز تدریجی توسط نهشته¬های تبخیری سازند گچساران به عنوان سنگ پوش مخزن آسماری پوشیده می شود. مجموع ضخامت بررسی شده در یکی از چاه های این میدان، 183 متر است. سنگ¬شناسی آسماری در این برش شامل تناوبی از سنگ آهک، آهک دولومیتی و رسی و شیل، به همراه مارن سبز است. با مطالعات سنگ شناسی و آنالیز رخساره¬ای توالی این سازندها، 12ریزرخساره شناسایی شدند که یک رمپ کربناته از مناطق ژرف دریایی تا محیط سبخایی است و در یک سکانس پسرونده ایجاد گردیده است. این رمپ شامل محیط¬های عمیق، دریای باز، ریف کومه¬ای، سد زیستی-¬غیر زیستی، لاگون و محیط جزر و مدی است که با توجه به تغییرات سریع رخساره¬ها و نهشته شدن رسوبات تبخیری گچساران، موید یک محیط در حال بسته شدن می¬باشد. تاریخچه دیاژنزی که کربنات¬های آسماری در برش مورد مطالعه طی کرده¬اند شامل: الف) دیاژنز فریاتیک دریایی: جایی که زیست آشفتگی، میکریتی شدن و سیمانی شدن رخ داده است. ب) دیاژنز آبهای جوی: جایی که باز بلوری شدن، سیمانی شدن و انحلال به ثبت رسیده است. ج) دیاژنز دفنی: جایی که انحلال حاصل از فشار-تراکم و شکستگی رایج هستند رخ داه است. ریزرخساره¬ها دارای تنوع گسترده¬ای از خصوصیات مخزنی می¬باشند به همین دلیل یک مخزن ناهمگن را شکل داده اند. در این بین ریز شکستگی¬ها عمدتاً یک تاثیر بسیار قوی بر کیفیت مخزن در این رخساره¬ها اعمال می¬کنند. حضور همزمان فضاهای انحلال یافته و شکستگی در مخزن مقدار زیادی تراوایی را افزایش داده است. بهترین کیفیت مخزنی در ریزرخساره گرینستون/ پکستون دارای دانه¬های پوششی با تخلخل از نوع قالبی می¬باشد که به واسطه انحلال لیتولوژی پکستون اووئیددار در جریان دیاژنز آب¬های جوی ایجاد شده است.

تعیین موقعیت دقیق لایه تولیدی، یکی از راه های مناسب برای کاهش هزینه های حفاری و همچنین دستیابی سریع به مخزن و برداشت بهینه از منابع هیدروکربوری می باشد. هدف از انجام این تحقیق، تخمین پارامترهای تخلخل، اشباع آب و ضخامت در یک میدان نفتی از حوضۀ جنوب غرب ایران و در نهایت دست یابی به لایه تولیدی می باشد. لذا با توجه به داده های به دست آمده از 76 حلقه چاه اکتشافی این میدان و استفاده از روش های زمین آماری، تغییرپذیری پارامترهای پتروفیزیکی مخزن به کمک عملیات واریوگرافی مدلسازی شده و با بهره گیری از روش کریجینگ معمولی، مقادیر پارامترهای ذکر شده در سراسر میدان تخمین زده شد. در ادامه با به کارگیری روش کریجینگ شاخص، مرزهای میدان به منظور بدست آوردن محدودۀ دقیق لایه بهره ده و حجم نفت درجای مخزن، مشخص شد و در نهایت با در نظر گرفتن سطح احتمال 80 % محدودۀ قطعی لایه تولید در مدل بلوکی مشخص و حجم هیدروکربور درجای مخزن در این لایه معادل 5/147 میلیون فوت مکعب برآورد گردید.

در اين مطالعه سازند سورگاه در چاه ماله کوه وسرکان ، در جنوب باختری خرم آباد بر اساس مدل های حوادث زیستی مورد مطالعه دقیق قرار گرفته است. سازند سورگاه در چاه شماره یک ماله کوه و سرکان به ترتیب 82 و 46 متر ضخامت دارد و از پایین بر روی آهک¬های سروک و از بالا نیز سازندآهکی ایلام بر روی سازند سورگاه قرارگرفته است. لیتولوژی غالب در دو چاه مذکور از شیل ، شیل آهکی با میان لایه¬هایی از سنگ آهک به ¬همراه گلاکونیت و پیریت تشکیل شده است. در این دو برش دو مرز زماني تورونين-كنياسين و كنياسين-سانتونين در داخل زون زيستي Dicarinella concavata Interval Zone شناسايي گرديد كه بر اساس Lo گونه روزن¬دار شناورHeterohelix moremani و FODs گونه هاي روزن دار شناور Dicarinella primitiva و Dicarinella concavata مرز زماني تورونين- كنياسين تعیین شده است . در نهايت بر اساس LODs گونه هايي از روزن داران شناور به نام هاي Dicarinella primitiva و Marginotruncana marginata مرز زماني كنياسين-سانتونين در سازند مورد مطالعه ثبت گردید.

در جنوب¬غرب ایران مخازن بزرگ نفت و گاز شامل کربنات¬های ژوراسیک و کرتاسه وجود دارد که در آن¬ها سنگ¬های منشأ مناسبی در توالی از کرتاسه پیشین و ژوراسیک قرار گرفته است. هدف از این مطالعه، بررسی تولید، مهاجرت و خصوصیات سنگ¬های منشأ پابده، کژدمی، گرو و سرگلو در منطقه مورد مطالعه می باشد. بدین منظور تاریخچه تدفین و مدل حرارتی یک بعدی در چهار حلقه چاه و مدل¬سازی دوبعدی در یک مقطع برای منطقه مورد مطالعه با استفاده از نرم¬افزار اوپن¬فلو¬ جهت تعیین وضعيت پختگي لایه¬ها و خروج هیدروکربور مورد ارزیابی قرار گرفت. از مقایسه مقادیر دما و انعکاس ویترینایت اندازه¬گیری شده با نتایج مدل، جهت کالیبراسیون مدل¬¬سازی استفاده شد. نتایج مدل‌سازی یک-بعدی تاريخچه تدفين و حرارتي در اين مطالعه نشان می¬دهد که سازندهای سرگلو، گرو و کژدمی به پختگی رسیده¬اند و خروج هیدروکربور داشته¬اند اما سازند پابده به بلوغ کافی جهت پختگی و تولید هیدروکربور نرسیده است. نتایج مدل مهاجرت در مقطع مورد مطالعه نشان می¬دهد که دو سیستم هیدروکربوری کرتاسه پیشین و کرتاسه میانی توسط سازند کژدمی جدا شده و بنابراین مهاجرت هیدروکربور در لایه¬های عمیق-تر از کژدمی غالباً بصورت جانبی و به سمت دشت آبادان بوده است. هیدروکربور تولیدی از سازند کژدمی علاوه بر شارژ لایه¬های بالایی بصورت قائم، در لایه¬های ایلام و سروک به دلیل شیب کلی لایه¬ها بصورت جانبی و بسمت دشت آبادان نیز مهاجرت نموده است. به طور کلی روند پختگی سنگ¬های منشأ از شرق به غرب منطقه مورد مطالعه کاهش یافته است.