نویسندگان

چکیده مقاله

بیشترین فعالیت های لرزه¬ای در شمال شرق ایران در اطراف سیستم¬های گسلی اصلی زون بخاردن-قوچان که متشکل از مجموع گسل-های فعال امتداد لغز-راستگرد با راستای تقریباً NW-SE توزیع یافته¬اند، مشاهده می¬شود. فعالیت نو زمین ساختی به واسطه خمیدگی انتهایی آنها و تغییر ساز و کارشان به معکوس همراه با راندگی، افزایش استرس، کوتاه¬شدگی باعث افزایش لرزه خیزی و تراکم بالای زمین لرزه¬ها در پایانه انتهایی آنها می¬باشد. موتور محرکه اصلی گسل¬های این زون ارتباط ساختاری با زون انتقالی-راندگی مشکان در بینالود می¬باشد که آن را به طور مداوم تحت تاثیر تنش¬های نئوتکتونیکی همگرایی صفحات عربی-اوراسیا از زمان آخرین فاز کوهزایی آلپی تا کنون قرار داده است. تحلیل¬های فرکتالی به روش مربع شمار در این زون انجام شده و مقادیر آن بین 0 تا 2 تغییر می¬کند. اگر به صفر نزدیک باشد گسل¬ها و زمین لرزه¬ها در یک نقطه با تنش بالا متمرکز شده¬اند و اگر به 2 نزدیک باشد نشان¬دهنده تنش کم و پراکندگی گسل ها و زمین لرزه¬ها در کل محدوده است. توزیع ابعاد فرکتالی حجمی و سطحی در شمالشرق ایران شنان دهنده فعالیت لرزه¬ای بالاتر در بخش¬های مرکزی (زون بخاردن-قوچان) و غربی آن می¬باشد.